- "Nasıl görmek istemem? Gençlik hatıralarımı tazelerim." diye yanıtladı. Bu karşılığa çok sevinen büyükelçi :

               - "Böyle bir gezi Fransa’yı çok sevindirir. Ben de eşliğinizde (refakatinizde) bulunmaktan onur duyarım. En büyük Fransız zırhlısı bizi İzmir’den alır. Akdeniz donanması buyruğumuza verilir. Marsilya’ya çıktığınızda Fransız ordusu komutanız altına girer. Krallara yapılmayan bir törenle karşılanırsınız."

               Bu sözleri dikkatle dinleyen Atatürk, "Bu çağrıyı siz kendiliğinizden mi yapıyorsunuz, yoksa hükümetiniz adına mı konuşuyorsunuz?" diye sordu. Bu soru karşısında büyükelçi hemen kendisini topladı. "Başarınızı hükümetime bildirirsem hükümetim de bunu büyük bir onur sayar." dedi. Gazi’nin yüzü değişti. Çok kesin bir dille :

               - "Ekselans, Paris’i çok görmek istiyorum ancak büyük törenle karşılanacağım Paris’i değil. Ben Paris’e, dünyanın bu güzel kentine, operalarını, tiyatrolarını, revülerini, zarif kadınlarını bir daha görmek için gitmek isterim. Dedim ya gençlik anılarımı tazelemek için. Böyle olunca da belli olmadan gitmek isterim. Yoksa törenlerle karşılanmak için değil."

               Büyükelçi pot kırdığını anlamıştı. Biraz sonra bir iş uydurarak sofradan kalktı. Gazi’nin de neşesi kaçmıştı. "Kalkalım çocuklar, sofraya Çankaya’da devam ederiz." dedi. Sofradakilerin çoğunu Ankara Palas’ta bıraktı yalnız iki üç yakın arkadaşını yanına aldı. Yolda kendisine "Elçi çok kötü bozuldu. Söylediğine de söyleyeceğine de pişman ettiniz." dedim. Artık kızgınlığı geçmişti. "Bana bak Kemal, sen de başıma kırk yıllık diplomat kesilme. Adamın zihniyetini anlamadın mı? Bu Avrupalılar bizi bir türlü kavrayamıyorlar. Adam beni bir doğu kralı sanıyor. Hangi donanmayı kimin buyruğuna, hangi orduyu kimin komutası altına veriyor? Bunlara kendimizi tanıtacağız. Kim olduğumuzu öğrenecekler. Yoksa ben kaba bir adam değilim çocuğum." dedi.

(Kemalettin Sami Paşa’dan Cevat Dursunoğlu)